در چهل‌ویکمین نشست تخصصی بازآفرینی شهری مطرح شد؛
نوسازی صرفاً کالبدی، رضایت‌مندی سکونتی را کاهش می‌دهد
در چهل‌ویکمین نشست تخصصی بازآفرینی شهری، دکتر ملیحه باباخانی استادیار دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، با بررسی تجربه شهر تهران در سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲، به ضعف‌های بنیادین نوسازی در بافت‌های ناکارآمد شهری اشاره کرد. او با استناد به پژوهشی میدانی، تأکید کرد که نادیده‌گرفتن ابعاد اجتماعی و فرهنگی در نوسازی، به رضایت‌مندی سکونتی ساکنان تاثیر منفی گذاشته است.
به گزارش روابط عمومی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری قزوین؛ در ادامه سلسله نشست‌های تخصصی بازآفرینی شهری که با همکاری دبیرخانه انتقال تجارب بازآفرینی شهری مناطق ۴ و ۶ کشور برگزار می‌شود، دکتر ملیحه باباخانی با موضوع «رضایت‌مندی سکونتی در نوسازی بافت‌های ناکارآمد شهری» در تالار وبینار قزوین سخنرانی کرد.
وی در این نشست با نگاهی انتقادی به سیاست‌های نوسازی شهری در دهه‌های گذشته، به‌ویژه تجربه شهر تهران در سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲، به بررسی میزان رضایت‌مندی ساکنان در سه محله تختی، مقدم و هاشمی پرداخت. باباخانی تأکید کرد: نوسازی‌های گذشته با رویکردی صرفاً کالبدی و اقتصادی، بدون درنظر گرفتن مسائل اجتماعی و کیفیت زندگی، نه‌تنها نتوانسته‌اند رضایت ساکنان را جلب کنند، بلکه به تضعیف شبکه‌های اجتماعی، خروج اقشار آسیب‌پذیر و کاهش حس تعلق مکانی منجر شده‌اند.
وی با اشاره به نتایج حاصل از تحلیل‌های آماری و پرسش‌نامه‌ای، گفت: رضایت‌مندی سکونتی در بافت‌های ناکارآمد، نیازمند پاسخ‌گویی به مسائل چندبعدی از جمله خدمات، محیط، اقتصاد، مسائل شخصیتی و به‌ویژه مدیریت یکپارچه شهری است.
به گفته وی، اگرچه اصولی مانند جامع‌نگری و اجتماع مبنایی در اسناد نوسازی مطرح شده‌اند، اما در عمل به‌طور کامل اجرا نشده و همچنان خلأهایی در هماهنگی نهادی، مشارکت مردمی و ارتقای کیفیت خدمات شهری به چشم می‌خورد. این نشست دوشنبه پنجم خرداد ماه ۱۴۰۴ از ساعت ۱۰ تا ۱۲ به‌صورت آنلاین برگزار شد و مورد توجه علاقه‌مندان و متخصصان حوزه نوسازی شهری قرار گرفت.
